ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
برخی که از روی تنبلی نماز نمیخوانند، به امید این که شاید حضرت توجهی کند و آنها واجبات را انجام دهند در مجالس عزاداری شرکت میکنند. آیا واقعاً مؤثر است؟
پاسخ : موضوع را از زوایای گوناگون باید مورد توجه قرار داد، از جمله:
الف – تمامی انبیا و اوصیای الهی برای این گسیل شدند که مردم با توجه به آنها و سپس فهم دعوتشان متوجه و متذکر "توحید و معاد" شوند و با نگاه بصیرانه به مخالفان و دشمنانشان، به اهداف پلید و اخلاق رذیلانهی آنها پیببرند، و در نتیجه با اطاعت و تبعیت از انبیا و اوصیای الهی، در صراط مستقیم قرار گیرند و به رشد، کمال، قرب و فلاح دنیوی و اخروی برسند.
بنابراین، اثر مثبت شرکت در مجالس عزاداری یا ...، در تذکر، بیداری، هوشیاری و هدایت، نه تنها عجیب و بعید نمیباشد، بلکه انتظاری جز این نمیرود و اساساً هدف از شرکت نیز باید همین "معرفت، محبت، مودت و قرب بیشتر به خداوند متعال" باشد.
ب – دعوت انبیا و اولیای الهی، به جز این نبوده و تمامی زحمات، مشقات، مصیبتها و زجرهایی که پیامبر اکرم و امامان صلوات الله علیهم اجمعین متحمل شدند، برای همین تذکر، توجه، بیداری، هوشیاری، بصیرت و هدایت مردمان بوده است. پس نه تنها تعجبی نیست اگر شرکت در مراسمهای مذهبی، سبب آگاهی، هوشیاری و هدایت گردد، بلکه انتظار این است که هر شرکت کنندهای، در هر سطحی که هست، بهرهی خود را ببرد و بیشتر رشد نماید.
ج – اما حتی حاضر شدن در مجلس و مقابل شخص شریف آنان نیز بدون توجه و گوش فرا دادن به دعوت و پیام آنها و سپس تأمل، تعقل، تفکر، تدبر و تلاش برای اصلاح خود، نه تنها هیچ اثر مثبتی ندارد، بلکه ممکن است آثار منفی نیز داشته باشد، یعنی شخص حاضر و شنونده، به کفر لجوجانه بیفتد و به غیر از انکار، دشمنی هم بنماید. لذا خداوند سبحان فرمود:
« وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ قَالُوا سَمِعْنَا وَهُمْ لَا یَسْمَعُونَ * إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الصُّمُّ الْبُکْمُ الَّذِینَ لَا یَعْقِلُونَ » (الأنفال، 21 و 22)
ترجمه: و مانند کسانى مباشید که گفتند شنیدیم در حالى که نمىشنیدند * قطعا بدترین جنبندگان نزد خدا کران و لالانى اند که نمىاندیشند.
نکتهی مهم:
●- تمامی اهل مدینه و مکه، که اهل نماز و حج بودند و بسیار هم امام حسین علیه السلام را دوست داشتند، پیام ایشان را شنیدند و محل نگذاشتند، به راه افتادن ایشان را دیدند و همراه و تابع نشدند. وگرنه ورود ایشان به کوفه، مانند "فتح مکه"، بدون خونریزی انجام میشد، یزید هم ساقط میگردید، نه این که اصلاً به کوفه نرسند و در کربلا، ترور و قتل عام شوند.
پرسش : چرا اصولاً مذهب مانع از شادی، رقص، موسیقی، مشروب و ارتباط با و... است و هر گونه خوشی و لذت دنیوی را حرام میداند و ارمغان آورندهی گریه و زاری و عزاداری و زهد و... میباشد. و مهمتر اینکه چطور همهی لذاتی که در دنیا حرام اعلام شده به یکباره در بهشت حلال میشود؟
پاسخ : چنین دین و مذهبی که شما تعریفش را نمودید، که مانع شادی میشود و گریه و زاری به ارمغان میآورد، نه دین اسلام است و نه تشیع.
الف – مشکل اساسی انسان در «شناخت»، چه خداشناسی و دین شناسی باشد و چه انسانشناسی و چه رفتارشناسی و نیز شادی و لذت شناسی و ...، دو چیز است: اول – عدم اطلاعات و معلومات درست و کافی؛ دوم – تعریف غلط که از شناخت غلط نشأت میگیرد.
ب - حال تصور کنید اگر از یک سو دین و مذهب را آن گونه که هست، [نه آن گونه که ما در ذهن یا عمل ترسیم میکنیم] نشناسیم و از سوی دیگر تعاریف درستی از سایر مقولات مثل: خوشی، شادی، نشاط، غم، غصه و ... نداشته باشیم، چه اتفاقی میافتد؟!
ج – حال به عنوان مثال دقت کنید:
ج/1 – چه کسی گفته که دین اسلام و مذهب تشیع، مانع از شادی است؟ پس آن همه توضیح و دستور العمل برای شادی و نشاط و سلامتی و تفریح جسم و جان و روان برای که و چه بوده است؟
ج/2 – چه کسی گفته که شادی و نشاط، الزاماً یعنی رقص و آواز و شهوت و شراب؟ آیا اگر قرصی، یا شرابی، یا رفتاری سبب هیجانات غیر ارادی و غیر عادی در فیزیک و روان شود، الزاماً نامش شادی است؟ یا این نام را گذاشتهاند تا فریب دهند و بیشتر فروش کنند.
در همین موارد ذکر شده نیز دقت کنید:
*- در اسلام ناب، مطلق رقص و آواز و موسیقی حرام نیست، بلکه رقص مقابل دید نامحرم، آواز غنا و موسیقی طرب حرام شده است. و مطلق نوشیدن آب انگور یا آب سیب حرام نیست، بلکه اگر مبدل به شراب گردد، یعنی مخل نظم و سلامت جسم و روان و عقل گردد، حرام است.
*- در اسلام ناب، نه زن حرام است و نه مرد حرام است و نه لذت جنسی این دو از یک دیگر حرام است، بلکه زنا و لواط و همجنسبازی و وطی با حیوانات و استمناء حرام است. چرا که همه مضرّ به حال فرد و اجتماع میباشد.
*- در اسلام برخورداری از ثروت و رفاه و تجارتهای سودزا حرام نیست، بلکه ربا، دزدی و ظلم به دیگران و هرگونه ثروتاندوزی از راه غیر مشروع حرام است.
مضرّات:
در این عالم، همه چیز برای روح، روان و جسم انسان خوب نیست، همه چیز نیز بد نیست، پس انسان موجود محدود و قاعدهمندی است و باید بشناسد که چه چیزی برای او خوب است و چه چیزی بد و مضر است. حال چه کسی میتواند دقیقاً بیان دارد که چه چیزی و یا چه رفتاری خوب و مفید و سبب سلامت و رشد میگردد و چه چیزی و یا چه رفتاری بد و مضر و سبب زیان میگردد؟
علم بشری:
علم، به آثاری پیمیبرد – یک روز میفهمد که مثلاً در شراب اسید است و سبب هضم غذا نیز میشود، آن را تجویز میکند و یک روز میفهمد شاید شراب فوایدی هم داشته باشد، اما مضراتش بیشتر است و به شدت از آن نهی میکند. یک جا با نگاه سرمایهداری به جنبهی اقتصادی تولید و توزیع شراب توجه میکند و بدون در نظر گرفتن تلفات جانی، مالی، امنیتی، روانی و ... آن را تبلیغ میکند و در یک جا نیز (مثل کانادا)، حتی حمل بطری در خودرو را جرم قلمداد میکند، مگر آن که دربش باز نشده باشد. حال چه کسی میتواند آثار خوب و بد شراب را از همه لحاظ بداند و بگوید که بالاخره در مجموع خوب است یا بد؟ خداوند متذکر میگردد که اگر کمی فکر کنید، خودتان شاهدید که اگر چه منافعی دارد، اما مضراتش بیشتر است:
«یَسْأَلُونَکَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَیْسِرِ قُلْ فِیهِمَا إِثْمٌ کَبِیرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَآ أَکْبَرُ مِن نَّفْعِهِمَا وَیَسْأَلُونَکَ مَاذَا یُنفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ کَذَلِکَ یُبیِّنُ اللّهُ لَکُمُ الآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ » (البقره، 219)
ترجمه: در باره شراب و قمار از تو مىپرسند بگو در آن دوگناهى بزرک و سودهایى براى مردم است و[لى] گناهشان از سودشان بزرگتر است؛ و از تو مىپرسند چه چیزى انفاق کنند بگو مازاد [بر نیازمندى خود] را این گونه خداوند آیات [خود را] براى شما روشن مىگرداند باشد که در [کار دنیا و آخرت] بیندیشید.
بشر نگاهی به امنیت روانی جامعه میکند و حتی در امریکا و اروپا، ازدواج و برخورداری از فرزندان بسیار و تشکیل خانواده را امتیاز قلمداد کرده و ترویج میکند – از سوی دیگر نگاه به اقتصاد میکند و به رغم شعارهای حقوق بشری و فمینیستی، زن را نه تنها از خانواده منفک میکند، بلکه برای فحشای او نیز ارزش قایل میشود، تا چرخهی اقتصاد سکس بهتر بچرخد و در اینجا اصلاً نامی از بردهداری و استثمار نمیآورد. (لینک)
این کار و دستآورد «علم بشر» است، همه این مباحث علمی است، و البته علمی که هدف الهی و تهذیب نداشته باشد، همین است. هر کجا سودی برای عدهای داشته باشد، مضرات برای انبوهی دیگر نادیده گرفته میشود و جنگها نیز به همین دلیل است.
پس، جز خداوندی که خالق انسان و جهان است، کسی نمیتواند بگوید که چه چیزی برای رفاه، لذت، رشد و تعالی انسان خوب و مفید و چه چیزی بد و مضر میباشد.
بهشت:
در بهشت نیز نعماتی متوجه بدن انسان و نعماتی متوجه روح اوست. چنان چه در دنیا نیز لذاتی اختصاص به روح دارد و لذاتی اختصاص به بدن دارد. آن چه ما از حور و قصور شنیدهایم، فقط نعماتی است که متوجه بدن انسان بهشتی است، یعنی سفرهی پذیرایی از اوست، نه عاقبت یا مقام و جایگاه او.
در همین نعمات نیز بله، در بهشت قصر هست، بدون آن که با ظلم و ستم ساخته شده باشد – فرمانروایی هست، بدون آن که تکبر آورد – حور (برای مرد و زن) یا ازدواج با یک دیگر هست، بدون آن که مستلزم زنا باشد – خوردنیها و گوشتهای لذیذ پرندگان هست، بدون آن که چربی خون یا نقرس بیاورد – شراب هم هست، بدون آن که سرگیجه و بد مستی آورده و مضر باشد:
«بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ * لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ» (الواقعه، )
ترچمه: با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان * [که] نه از آن دردسر گیرند و نه بىخرد گردند.
دنیا:
در دنیا نیز شرابهای حلال بسیاری وجود دارد. دلیل نیست که هر اگر هر ماده مست کنندهای را در بطری ریختند و نامش را شراب گذاشتند، واقعاً شراب باشد. اینها فقط نامگذاری برای فریب و فروش است، چنان چه دلیل نیست اگر نام هر جهالت و ظلمی به خود و جامعه را «لذت» گذاشتند، حتماً لذیذ هم باشد – چطور ممکن است که یک مضرّ و مخرب، به معنای واقعی لذیذ باشد؟!
همه چیز در دنیا تعریف دارد و حد و اندازه و قانون دارد. پس شادی، نشاط و لذت واقعی (نه کاذب) نیز در اسلام تعریف شده و نه تنها جایز، بلکه بدانها توصیه شده است.
www.x-shobhe.com
پرسش : امام حسین به یارانش فرمود: هر کس از شما حق الناسی به گردن دارد برود.... او به جهانیان فهماند که حتی کشته شدن در کربلا هم از بین برنده حق الناس نیست.. در عجبم از کسانی که هزاران گناه میکنند و معتقدند یک قطره اشک بر حسین ضامن بهشت آنهاست (؟)
پاسخ : کسانی که اساساً اسلام را قبول ندارند، چه رسد به امام حسین علیه السلام و چه رسد به عزاداری برای او ...، یکسال تمام علیه عزاداریهای مردم ضد تبلیغ کردند و در این راستا، حتی به آیات قرآن و احادیث نبوی و سخنان مشاهیر نیز متوسل شدند، اما الحمدلله، نتیجه معکوس شد و امسال مراسم عزاداری، پرشورتر از سالهای گذشته، در ایران و سایر نقاط جهان برگزاری گردید. « وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ » و « وَلَوْ کَرِهَ الْمُجْرِمُونَ ».
الف – مسلمانان و به ویژه شیعیان، به خوبی میدانند که حتی هزاران رکعت نماز توبه و میلیونها بار تکرار لفظ استغفار، "حق الناس" را از بین نمیبرد؛ بنابر این اگر کسی گمان کند که دعا، زیارت، توبه، عزاداری و بالاخره اشک بر مصیبت امام حسین علیه السلام، "حق الناس" را جبران میکند، خب خطای بزرگی مرتکب شده و واقعاً تعجب هم دارد. اما آیا صدها میلیون مسلمان اعم از شیعه و سنی، برای رهایی از دیونی که به مردم دارند و حق الناسی بر عهدهی آنان میباشد، گریه میکنند؟!
ب – نه تنها از گریه، به تنهایی کاری بر نمیآید، بلکه از تمامی عزاداریها، زیارتها و ادعیه نیز به تنهایی کاری بر نمیآید، و همین طور از عبادات واجبی چون نمازهای یومیه، روزه، حج و ... نیز به تنهایی کاری بر نمیآید، وگرنه این همه نمازخوان، خوارج، وهابی و داعشی، یا دنیاگرا و منافق نمیشدند؛ بلکه اینها همه وسیله، اسباب و مساعد کنندهی زمینه و فراهم کننده شرایط برای "اصلاح" میباشد؛ پس اگر کسی به این وسایل رویآورد، اما قصد بیدار شدن، اصلاح و رشد خود را نداشت و از آنها بهره نبرد، نه تنها هیچ فایدهای برایش ندارد، بلکه چه بسا سبب سقوط و گمراهی بیشترش نیز بگردد، چنان که فرمود:
« وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا » (الإسراء، 82)
ترجمه: و از قرآن، آنچه شفا و رحمت است برای مؤمنان، نازل میکنیم؛ و ستمگران را جز خسران (و زیان) نمیافزاید.
نکته – نقش و خاصیت "حق" همین است، اهلش را هدایت میکند و نااهلش (ظالم) را گمراهتر مینماید.
●- بسیاری وقتی با خدا حرف میزنند، عبادت، درد دل یا دعایی میکنند، چه دعایشان مستجاب شود و چه نشود، شقیتر شده و از او دورتر میشوند، تا جایی که به لجبازی و دشمنی نیز میرسند که به مراتب بدتر از کفر و انکار میباشد.
●- بسیاری وقتی با انبیا و اولیای الهی و حجتهای عقلی و براهین روشن و حتی معجزات آنها مواجه شدند، به جای هدایت، گمراهتر نیز شدند.
●- بسیاری وقتی با امامان علیه السلام مواجه شدند، حتی نزدیکتر شدند، با آنها گفتگو کردند، و حتی دوستی و رفاقت برقرار کردند، گمراهتر نیز شدند.
●- این عزاداریها، این اشکها نیز همینطور است، چه برای کسی که عزاداری میکند و اشکی میریزد، چه برای آنان که شاهد و ناظرند. برخی هدایت میشوند و برخی گمراهتر. پس مشکل از خودشان است، نه از عزاداری یا اشک، یا زیارت و دعا و ... .
اشک:
در عین حال تردیدی نیست که حتی یک لحظه و یک آن، احساس پشیمانی از معاصی در محضر الهی، یک استغفار (طلب مغفرت) جدی در قلب، اگر چه به لفظ نیز بیان نگردد، یک توبهی واقعی (بازگشت از گناه به سوی خدا)، پاک کننده میباشد و اتفاقا همان تکان خوردن دل و جاری شدن اشک نیز ضمانت اجراست؛ اما معنایش این نیست که اولاً از این پس تائب هر کاری هم کرد، مهم نیست و یک راست به بهشت میرود! و ثانیاً این نیست که دیگر لزومی به جبران "حق الناس" ندارد، بلکه توجه، استغفار، توبه، انابه و اشک، باید سبب بیداری، هوشیاری، بصیرت و عزم راسخ گردد، چه برای اصلاح گذشته و چه برای تبیین اهداف، دوراندیشی و تدبیر آینده. و قطعاً کسانی که از شقاوت و سختی قلبهایشان، اشکهایشان نیز خشک شده و کاری جز مسخره کردن عبادات، ارادتها و محبتهای دیگران ندارند، به این مراتب حتی نزدیک نیز نخواهد شد.
www.x-shobhe.com
Hussainia
-----------------------------------------------------
گرچه هیچ کلامی نمی تواند گویای شأن ومنزلت رسول خدا وخاندان مطهرش (علیهم السلام) باشد اما شایسته وبایسته است که ازمداحی های وزین وپرمعنا استفاده کنیم امیدواریم کسانی که به نام مداحی ، سخنان ناپسندودون شأن اولیائ خدا استفاده ومنتشرمی کنند متوجه خطای بزرگشان بشوند وجبران کنند.
درزیرچند نمونه مداحی مناسب آورده شده است که امیدواریم تأثیرگذارباشند.
1.مداحی حاج میثم مطیعی (باهرقدم....)
Meysam motiei
2,مداحی حاج میثم مطیعی (کنارقدمهای جابر...)
Meysam motiei
Mahdi salahshour
فرمت: avi
11.مداحی حاج میثم مطیعی درمورداوضاع یمن ورجزخوانی برای وهابیت ملعون
فرمت:flv
حجم:28mb
بزودی....
پیامبراکرم (ص)می فرماید
من وَقَّرصاحبَ بِدعَهٍ فَقَدأعانَ عَلی هَدمِ الاسلام
هرکه بدعت کننده ای راعزیزبداردبرنابودی اسلام کمک کرده است نهج الفصاحه
Aberration
--------------------------------------------------
بدعت هاوخرافات ازجمله آفت هایی هستندکه ادیان توحیدی (به سبب جهل یاعناد برخی افراد)همواره باآنهاروبروبوده اندبدعت وخرافه باایجادتغییردرمحتوای دین،ازدین چهره ای واژگونه می سازدبه طوری که گاه به نام دین علیه دین عمل می شودوگاه نیزبه جای هدایت انسان به سمت اهداف متعالی وی رابه گمراهی می کشاند
ازجمله این بدعت هاقمه زدن درمحرم است که بارهامستمسک دشمنان اسلام واهل بیت قرارگرفته وآنهاسعی می کنندتابابهانه قراردادن این بدعت هاچهره تشیع وبلکه اسلام راتخریب کنند.
مادرابتداازکسانی که این عمل حرام رابه نام محبت به امام حسین علیه السلام مرتکب می شوندمی پرسیم که آیامی دانندامام حسین کیست ثانیامی پرسیم آن حضرت برای چه قیام کردوبرای چه شهیدشد؟
آیا جزاین است که امام حسین حجت خداست وپیشوای مردم است برای آنکه مردم درشناخت وعمل به دستورات دین اسلام ازاو پیروی کنندآیا خدا،شرع خداویاحجت خداازشماچنین چیزی خواسته اند؟ عزاداری برای معصومین صرفاًسوگواری کردن نیست این عزاداری هابهانه ای است برای شناخت پیداکردن ، برای آنکه تکرارکنیم که مابایددرچه مسیری قدم برداریم این عزاداری هاتلنگوری است تاراه درست راگم نکنیم.
کدامیک ازائمه بعدازامام حسین اینگونه عزاداری کرده اندامام سجاد که خودشاهدآن ماجرابوده کی چنین عزاداری کرده است چرابرخی ازائمه معصومین پیشی گرفته اندشیعه یعنی پیرو یعنی دنباله رو یعنی دنبال امام رفتن نه ازاو سبقت گرفتن ازامام سبقت بگیرید راه راگم خواهیدکرد
اگرقصداهدای خون است به مراکزانتقال خون برویدوخونتان رااهداکنیدتا به بیماران نیازمند کمکی کرده باشیدآیااین بهترازآن نیست که بی دلیل به بدنتان لطمه بزنیدوخونتان راهدردهیدوسرتاپایتان رانجس کنیدوآبروی تشیع رابه بازی بگیریدوبعدهم ادعاکنیداین محبت است این چگونه محبتی است؟ مهمترین چیزی که امام حسین ازمامی خواهدعمل به واجبات وترک محرمات است. ازامام اطاعت کنیدوبدعت های خودساخته وخرافات راترک کنید.آبروی اهل بیت راحفظ کنید.نه به شرع خدا چیزی بیافزاییدونه ازآن کم کنید.بدعت هایی چون قمه زدن خلاف شرع خداست وآنچه خلاف شرع است سبب ناخرسندی امام حسین خواهدبود حجت خداهرگزازشمانمی خواهدخلاف شرع خداعمل کنیدو حیثیت دین خدا واولیای خدارابه بازی بگیرید
امام صادق علیه السّلام می فرمایند : ای شیعیان! شما به ما منسوب هستید پس مایه زینت ما باشید نه مایه آبروریزی ما
روشنگران roshangaran
1.سخنرانی تأمل برانگیز استادرائفی پور