شبهه43

پرسش : اگر اسلام دین حق و قرآن کتاب کاملی است، پس چرا مسلمانان در همه جای دنیا بدبخت و گرفتار و کفار (به ویژه در اروپا و آمریکا) بسیار پیشرفته تر و متمدن تر از مسلمانان هستند؟!

پاسخ :

ابتدا دقت فرمایید که اصلاً چنین نیست که کفار به ویژه در اروپا و آمریکا پیشرفته تر و متمدن تر از مسلمانان باشند. بلکه آنان در تکنولوژی و برخی از قوانین اجتماعی جلوتر از بسیاری از کشورها و ملت ها و از جمله جوامع اسلامی هستند. چنان چه نه تنها بر کسی پوشیده نیست، بلکه خود نیز اقرار دارند که هنوز نژاد پرستی که در تمامی ادیان و به ویژه اسلام بسیار نکوهیده است، در آن جوامع بیداد می کند. جنگ جهانی اول و دوم و کشتار میلیون ها انسان بی گناه و استفاده از بمب های اتمی، نوترونی، شیمیایی، فسفری و سایر سلاح های کشتار جمعی توسط همین جوامع به اصطلاح متمدن و پیشرفته ساخته و استفاده شده و می شود.
در همین نیم قرن اخیر کشتارهای بی رحمانه در جنگ ویتنام و هم چنین در فلسطین – لبنان – بوسنی هرزگوین – ایران – عراق – افغانستان و تمامی کشورهایی (اعم از مسلمان یا غیر مسلمان) که به نوعی درگیر جنگ و خونریزی شده اند، توسط همین ها به راه افتاده است و مافیاهای سیاسی و اقتصادی – لژهای فراماسیونی – سازمان های صهیونیستی – گروه های تروریستی رسمی و غیر رسمی – سازمان های جاسوسی ... و جنایات هولناکی که در سرتاسر گیتی انجام می دهند، متعلق به همین به اصطلاح متمدنین پیشرفته است. و نهایت آن که در آمریکا و اروپا بیش از هر جای دیگری هنوز برده داری و برده کشی زنان در قالب های مدرن و سنّتی رایج است و خرید و فروش کودکان و حتی اعضای آنان از افتخارات این قوم است!

 

 اما در عین حال نه پیشرفت تکنولوژی در آن ممالک و میان آن ملت ها قابل انکار است و نه برخی از قوانین اجتماعی و فرهنگ اجرای آن را می توان تکذیب نمود. چنان چه عقب افتادگی بسیاری از کشورها و ملل اسلامی نیز مشهود است.
علت اصلی پیشرفت آنان در امور مذکور این است که اگر چه آنان ایمان به خدا، باور دین، قیامت و ... را به هر علتی (که از جمله خرافات و آموزه های تحریفی مسیحیت و یهودیت از یک سو و عملکرد نادرست حکومت کلیسا از سوی دیگر است) کنار گذاشتند، اما به دنیای خود توجه نمودند و سعی کردند با علم، درایت و پشت کار، نیازها و راه های مرتفع نمودن آنها در زندگی دنیوی بشناسند.
اما ملل مسلمان (به ویژه در چند قرن اخیر و تحت سلطه ی فرهنگ های سلطنت به نام دین)، به بهانه ی آخرت به دنیای خود بی توجهی نمودند و برای آخرت نیز کاری نکردند!
این که عده ای بگویند ما مسلمان هستیم و کتاب ما قرآن است و قرآن کامل ترین کتاب الهی است و ...، هیچ مشکلی را حلّ نمی کند. بلکه باید به آموزه های قرآن و دین علم پیدا کنند و به علم خود عمل کنند.
کدام قانون اجتماعی درستی در غرب وجود دارد و اعمال می شود که اسلام و قرآن به صورت کلّی یا حتی با ذکر جزئیات به آن اشاره ننموده باشد؟! خداوند در قرآن کریم فرمود: برای بر پایی قسط و عدل قیام کنید - عدالت فردی و اجتماعی را حاکم کنید – کسب علم کنید – برای معاش خود از راه درست تلاش کنید – از افراط و تفریط بپرهیزید – بین خود تعاون و برادری بر قرار کنید – حقوق فردی و اجتماعی یک دیگر را رعایت کنید – سرمایه های اقتصادی را درست به کار بندید و عادلانه توزیع کنید – به امر به معروف و نهی از منکر که ستون حفظ و تداوم نظم و رشد اجتماعی است اهتمام ورزید – وحدت داشته باشید ... و حتی جزئیات حقوق و قوانین آن چه فرمود و همه ی باید ها و نبایدها را از ساده ترین مسائل روزمره ی فردی (مثل چگونگی خوردن و جویدن غذا)، تا جزئی ترین احکام و ضروریات روابط خانوادگی و زناشویی، تا کلی ترین مباحث فرهنگی – سیاسی – اقتصادی – اجتماعی – نظامی – حقوقی و ... بیان نمود و برای تحقق آنها نیز امام جامع الشرایط، عالم، عادل، توانمند و معصوم قرار داد، اما متأسفانه مسلمانان بی توجهی کردند.
مقابل سلاطین و خلفای جور سکوت کرده و تسلیم شدند! در کشتن امامان و بزرگان خود شرکت جستند و در هیچ عرصه ی علمی، نظریه و عملی برای تحقق این آموزه ها اهتمام نورزیدند، به خواب غفلت فرو رفتند، برای ظواهر و خرافات و به قول معروف «اسرائیلیات» ارزش بیشتری قائل شدند، به استعمار و استثمار شدن و غرب و شرق زدگی خود افتخار هم کردند و فقط گفتند ما مسلمان هستیم و کتاب ما قرآن است! کدام ملتی با شعار بدون شعور و با اظهار بدون علم و عمل پیشرفت کرده است؟!
مگر نه این است قرآن کریم مکرر و با تأکید می فرماید: آیا تفکر نمی کنید؟ آیا تعقل نمی کنید؟ آیا شعور خود را به کار نمی اندازید؟ ... و مگر نه این است که مکرر می فرماید: « امنوا و عمل الصالحات» یعنی ایمان با عمل صالح (یعنی بهترین عمل و نه فقط عمل خوب) باید توأم باشد؟ آیا مسلمانان به آن چه که در دست دارند توجه کردند و عقب افتادند؟!
پس اگر مسلمین عمل نکردند، ایراد به آنها وارد است و نه به اسلام یا قرآن کریم.

www.x-shobhe.com

------------------------------------

در جهان حدود دویست کشور وجوددارد.چه تعداد از آنها به معنای واقعی پیشرفته هستند؟در حال حاضر گروهG8به عنوان گروه کشورهای صنعتی شناخته می شوند.اگرما هم فرض را بر همین بگیریم یعنی حدود 5 درصد از کشورهای جهان پیشرفته هستند.(البته معنای پیشرفته و شاخص های آن هم جای بحث دارد)

با این وصف آیا تمام کشورهای در حال توسعه یا توسعه نیافته کشورهای اسلامی هستند؟وایا اسلام و قوانین آن مسلمانان را از کسب علم یا تلاش برای پیشرفت منع می کنند؟!خیر هرگز اینگونه نیست.

فرض کنید در کشور خودمان بخواهیم سازمانی مانند سازمان فضایی  ناسا ایجاد کنیم.جدای از هزینه سنگین آن ،آیا قوانین اسلامی مانع تأسیس آن است.مسلماً خیربلکه تشویق هم می کند .موانع ایجاد چنین حرکتهایی چیزهای دیگری است که در جای خود باید بررسی شود.

متاسفانه قدرت تاثیر گذاری رسانه های غربی سبب شده تا بسیاری از مردم دنیا تصوری اغراق آمیز از کشورهای غربی داشته باشند.مثلا ایالات متحده را در نظر بگیرید.حود 300 میلیون جمعیت دارد.فکر می کنید چند درصد از مردم این کشور تحصیلات بالا دارند و یا به کارهای پژوهشی و اختراع و اکتشاف مشغولند؟چرا ما فکر می کنیم جوامع آنها از هر لحاظ پیشرفته اند و گویی تمام مردم آن دیار نابغه هستند و صبح تا شب مشغول اختراع و اکتشافند.بسیاری از مردم ایالات متحده زندگی معمولی دارند و بسیاری هم روزانه مرتکب جرم و جنایت می شوندویا در مراکز فساد مشغول خوشگذرانی هستند و در زندگیشان خبری از اختراع و اکتشاف نیست. کسانی هم که در سازمان هایی مانند ناسا ،گوگل،مایکروسافت،انستیتوهای پزشکی یا استراتژیستی و نظایر آنها فعالیت می کنند کسانی هستند که حتی المقدور از مفاسد اجتماعی به دورند .مانند کاباره ها ،قمارخانه ها،مراکزفحشا،مشروب خانه ها وامثال آن .

این گروه ساعات متوالی کار می کنند شکست های پی در پی تجربه می کنند اما باز هم با پشتکار ادامه می دهند تا برای مشکلاتشان راه حل پیدا کنند.ضمن آنکه نظام حاکم هم از آنها حمایت می کند.غرض اینکه پیشرفت آنها به خاطر فاصله گرفتن از دین نیست .آنها تلاش می کنند و وقتشان را به بطالت نمی گذرانندیاسرگرم مفاسد اجتماعی نمی شوند.خوب چه مانعی وجود دارد تا همین فرایند کلان اما دقیق در یک کشور اسلامی به اجرا درآید؟

کمی هم منصف باشیم  و دچار خودباختگی نشویم و ملاک ما فیلم های سینمایی نباشد.درست نیست که خوبی های آنها را ببینیم اما بدیهایشان را نبینیم در عین حال بدیهای خودمان را ببینیم و چنین تصور کنیم که در ما هیچ حسنی وجود ندارد.این نگاه سبب سرخوردگی و ادامه عقب ماندگیها می شود.

کشورهایی را که امروز به عنوان کشورهای پیشرفته می شناسیم روزگاران سختی را گذرانده اند .از ابتدا که پیشرفته نبودند.اوضاع امروز آنها را می بینیم اما به گذشته آنها توجهی نداریم.باید بدانیم که آنها هم از نقطه صفر شروع کردند.بارها شکست خوردند اما ادامه دادند تا موفق شدند.ریشه های موفقیت آنها باید منصفانه و به دور از غرض ورزی بررسی شود .تجربه هایی که آنها کسب کردند سرمایه ارزشمندی است.هم برای خودشان و هم برای دیگران که بخواهند مسیر پیشرفت را طی کنند.

اشتباهات و سهل انگاریها و کم کاریها و کج فهمی های بشر را پای دین ننویسید.خداوند اگر نمی خواست انسان پیشرفت کند به او عقل و اراده نمی داد!

البته این موضوع بحث های مفصّلی می طلبد و می شود راجع به آن چندین کتاب نوشت و روزها بحث کرد و آنچه گفته شد تنها یک مقاله ساده بود.