شبهه(9)

پرسش : یکی در وبلاگ نوشته بود: شما شرم نمی کنید وقتی خدای حیو قیوم (حی و قیوم)اون بالاست از یکی دیگه درخواست کمک کنید؟

پاسخ:

یکی در وبلاگ نوشته بود: شما شرم نمی کنید وقتی خدای حیو قیوم اون بالاست صلاح کار رو بهتر از همه میدونه درمقابل او از یکی دیگه درخواست کمک کنی؟ من که شرم دارم شما رو نمی دونم. کجای قرآن نوشته برید ازبندهام کمک بخواید چرا کمی به قول قرآن کریم تعقل نمی کنید؟ ایاک نعبدوایاک نستعین.
 پیش‌تر پاسخ‌های مبسوطی راجع به مباحثی چون: دعا، توسل، زیارت، شفاعت و ... در سایت درج شده بود که می‌توانید به آرشیو مربوطه مراجعه و مطالعه فرمایید. اما به آن یکی بفرمایید:
اولاً: حی و قیوم درست است نه حیو قیوم. [بهتر است بیشتر قرآن بخوانیم].
ثانیاً: خدا آن بالا نیست و همه جا هست و اکبر و سبحان از جا و مکان می‌باشد. [بهتر است بیشتر تدبر کنیم].

ثالثاً: همان خدایی که کار را بهتر از بقیه می‌داند، فرموده است:

شبهه(8)

پرسش : می‌گویند خداوند غضب و انتقام ندارد. چون غضب نبود مهربانی است و خدا مهربان و بخشنده است. آیا هیچ دلیل قرآنی دال بر غضب خدا وجود دارد؟

پاسخ :

این نظریات بیشتر به قصد بی‌خیال و جسور کردن مسلمانان نسبت به ارتکاب گناه است تا بدینوسیله بتوانند او را از دایره‌ی بندگی، اطاعت و تقوا دور کنند. می‌خواهند از باب رحمت و مهربانی خداوند وارد شوند و به بندگان او القا کنند که هر چه می‌خواهید بکنید، نه تنها خداوند کریم‌تر و رحیم‌تر از آن است که شما را نبخشد، بلکه اساساً از او به جز بخشش صادر نمی‌شود و اصلاً غضب، انتقام، تعذیب و ... به او راه ندارد.
اگر چه خداوند متعال کریم و رحیم است و هر کس با هر مقدار گناه [البته نه غیر از حق الناس که باید جبران نماید] که به او رجوع کند، مورد بخشش قرار می‌گیرد، ولی این کرم و لطف و گذشت بدان معنا نیست که حتی اگر کسی به سوی او بازنگشت نیز مورد بخشش، لطف و کرم قرار می‌گیرد و اصلاً غضب، انتقام، عذاب و جهنمی در کار نیست.

کسانی که سعی در القای این گونه باورهای انحرافی در اذهان مسلمین دارند، نه تنها.....

شبهه(7)

پرسش : ساده‌ترین راه اثبات وجود خدا چیست؟ راحت‌ترین راهی که می‌توانیم به دوستانمان که با تبلیغات سوء دچار شک شده‌اند نشان دهیم کدام است؟

پاسخ :

با توجه اهمیت بحث، لازم است به تمامی نکات ذیل با تأمل و تدبر دقت شود:
الف ـ در وجود خداوند متعال هیچ شکی نیست که اثبات بخواهد. اگر کسی با همین چشم سر و ظاهر بینی ساده هم به عالم هستی نگاه کند، هیچ جایی برای شک او باقی نمی‌نماند. چطور ممکن است کسی که می‌داند هیچ چیزی خود به خود به وجود نمی‌آید و هیچ نظمی، اگر چه به کوچکی نظم یک اتاق، یک کلاس، یک دستگاه و ... خود به خود و بدون ناظم به وجود نمی‌آید، اینک شک کند که آیا نظم عالمانه، حکیمانه و قادرانه‌ی جهان هستی، خود به خود به وجود آمده است و خالقی و ناظمی علیم، و نگاهدارنده‌ای قادر و هدایت کننده‌ای مدبر نداشته است. لذا فرمود:

«...أَ فِی اللَّهِ شَکٌّ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الأَرض ...» (ابراهیم – 10)

ترجمه: مگر در الله‌یی که ایجاد کننده و گستراننده‌ی آسمان‌ها و زمین می‌باشد شکی هست؟

‏ب ـ شخصی از امام صادق (ع) پرسید......

شبهه(6)

پرسش : برای من این شبهه پیش آمده که در آیه‌ی «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ ...» انحصار بر ولایت امیرالمؤمنین است، پس چگونه می‌توانیم ولایت دیگر ائمه را ثابت کنیم؟

پاسخ :

به نکات ذیل دقت فرمایید:
«إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤتُونَ الزَّکاةَ وَ هُم راکِعُونَ» (المائده - 55)
ترجمه: جز این نیست که ولى شما خداست و رسول او و آنان که ایمان آورده‏اند، همان ایمان آورندگانى که اقامه نماز و اداى زکات مى‏کنند در حالى که در رکوع نمازند.

الف – در آیه‌ی مبارکه‌ی مورد بحث، سخن از جمعی از اولیاء به میان رفته است. «ولی» اول و منحصر، حق تعالی می‌باشد که با لفظ «الله» شناخته شده است. «ولی» دیگر در راستای ولایت الله، فرستاده و رسول اوست که او نیز با لفظ «رسوله» شناخته شده است.....

شبهه(5)

 

پرسش : دلایل حرام بودن مشروب چیست؟ آیا همه مشروبات مثل ویسکی، وتکا، عرق، آبجو ... حرام است یا بعضی از آن ها حرام هستند؟

----------------------------------------------------------------------------------

پاسخ:

پاسخ گویی به این سوال نیازمند توجه ودقت درامور زیر است :

1)نوشیدن هر نوع از مشروبات الکلی اگر چه یک قطره و براى چشیدن باشد حرام است. مواردی را که نام بردید انواع مختلف از مشروبات الکلی است که بنا به نوع ماده و درصد الکل آن طبقه بندی می شود که همگی به هر میزان الکل که داشته باشند از مصادیق مشروبات الکلی هستند و لذا حرامند. در مورد ماء الشعیر یا « آبجو »دو نوع وجود دارد برخی حاوی مواد مست کنند ه است که بی شک حرام است ولی برخی صرفا از محصولات جو بوده و اصطلاحا فاقد الکل و مست کنندگی است که با عنوان ماءالشعیر و یا اخیرا به نام دلستر در مغازه ها به فروش می رسد که استفاده از آن به لحاظ اینکه جز مشروبات الکلی نیست بلا اشکال است.
2.دلایل حرمت شراب:

آیات و روایات فراوانی برای حرمت شراب وارد شده است که جای هیچ گونه تردید و شبهه ای را باقی نمی گذارد.به چند نمونه از این آیات و روایات اشاره می کنیم : آیه 219 سوره بقره، می فرماید: «یسئلونک عن الخمر و المیسر قل فیهما اثم کبیر و منفع للناس و اثمهما اکبر من نفعهما؛در باره شراب و قمار از تو سؤال مى‏کنند، بگو: «در آنها گناه و زیان بزرگى است و منافعى (از نظر مادى) براى مردم در بردارد (ولى) گناه آنها از نفعشان بیشتر است‏. در آیات 90 و 91 سوره مائده ضمن آنکه حکمت حرمت شرب خمر را گوشزد می کند به طور صریح...

شبهه(4)

پرسش : پیامبرانی که در هدایت فرزندان و نزدیکانشان موفق نبودند، آیا می‌توانند در هدایت دیگران موفق باشند؟!

پیامبر معصومی که نمی‌تواند اولاد و بهترین‌های خود را هدایت کند، چطور می‌تواند اولاد و بهترین‌های مردم را هدایت کند؟

پاسخ اجمالی
پیامبران(ع) منادی توحید و یکتاپرستی بودند. آنان ارائه طریق می‌کردند؛ یعنی موظف بودند تا راه هدایت و سعادت را به مردم نشان دهند. این وظیفۀ بندگان است تا راهی را که به آنها نشان داده می‌شود، پیش گرفته و به مقصود اصلی برسند. اگر انسان خود راه هدایت را در پیش نگرفت و از جاده منحرف شد، مسئولیت آن تنها بر خود او است. خداوند در قرآن می‌فرماید: «...وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلاَّ الْبَلاغُ الْمُبینُ»؛[1] پیامبر جز پیام ‏رسانى آشکار نیست.
در جایی دیگر می‌فرماید: « إِنَّا هَدَیْناهُ السَّبیلَ إِمَّا شاکِراً وَ إِمَّا کَفُورا»؛[2] یعنی ما راه (حق و باطل) را به انسان نمودیم، حال خواهد هدایت پذیرد و شکر این نعمت گوید و خواه آن نعمت را کفران کند.
بنابر این، پیامبران مأمور ابلاغ بودند نه مجبور نمودن به ایمان. انتخاب راه خوب یا بد در اختیار خود بشر است و این حقیقت را وجدان هر انسانی قبول دارد؛ از این‌رو فرزندان پیامبران(ع) نیز مانند دیگر مردم بودند؛ یعنی صاحب اختیار و اراده. آنان نیز مانند دیگر انسان‌ها مورد دعوت قرار گرفتند و بسیاری از آنان، با اختیار خود دعوت حق را پذیرفتند و هدایت شدند. البته برخی از آنها نیز از این اختیار سوء استفاده کرده، و دعوت شیطان و هوای نفس را اجابت کرده در نتیجه گمراه شدند. و این هیچ لطمه‌ای به رسالت پیامبران نمی‌زند؛ زیرا این پیشوایان از هر فردی که در مسیر حق نبود، برائت و بیزاری می‌جستند، حتی اگر آن فرد از فرزندان و نزدیکانشان بود و دیگر مخاطبان نیز با توجه به همین واقعیت، نمی‌توانستند بی‌ا‌یمانی بستگان پیامبری را به حساب خود او بنویسند؛ و به همین دلیل بود که بسیاری از انسان‌هایی که به ندای فطرت خود پاسخ مثبت دادند - بدون توجه به انحراف بستگان پیامبران - در زمره افراد باایمان قرار گرفتند.
1. نور، 45؛ عنکبوت، 18.
[2]. دهر، 3.

منبع"سایت اسلام کوئست

www.islamquest.net